Rezidba je pomotehnička mjera koja se primjenjuje od vremena od kada postoji i breskva kao voćna kultura. Rezidba ima za cilj reguliranje vegetativnog i reproduktivnog razvoja voćke, obrazovanje prikladnog uzgojnog oblika krošnje i osiguranje redovne i obilne rodnosti, te visoke kvalitete plodova. Rezidbom breskve se osigurava veća i direktna osvijetljenost lisne površine i time veća efikasnost fotosinteze. Osigurava se i obilna razmjena tvari i energije između lisne mase i korijena, čime se stvara osnovni preduvjet za visoki prirod. Prema životnoj dobi voćke razlikuje se rezidba mladih i rezidba voćaka u rodu. Rezidba mladih voćaka obavlja se s ciljem formiranja uzgojnog oblika, dok se rezidba rodnih voćaka obavlja u vremenu rodnosti zbog reguliranja vegetativnog rasta i rodnosti. Kako breskva rano prorodi, to se rezidba na rodnost već obavlja i u fazi formiranja uzgojnog oblika.
Prema vremenu kada se izvodi razlikuje se zimska rezidba (rezidba u suho) i ljetna rezidba (rezidba u zeleno). Rezidba u suho provodi se u vrijeme mirovanja, dok se rezidba u zeleno provodi u vrijeme vegetacije.
Zimska se rezidba breskve provodi u doba mirovanja tj. odopadanja lišća pa do početka vegetacije proljeće. Treba paziti da se rezidba ne obavlja ako su temperature ispod ništice. Kada će se početi s rezidbom, često zavisi od veličine nasada, odnosno o raspoloživoj radnoj snazi. Kad većih nasada s rezidbom se započinje odmah nakon opadanja lišća, bez obzira da li se radi o kontinentalnom ili mediteranskom području. Kod manjih nasada s rezidbom se započinje najčešće krajem siječnja ili početkom veljače. U područjima gdje su česti proljetni mrazevi rezidba se obavlja kasno, najčešće nakon kretanja vegetacije kada su već uočljive štete na pupoljcima odnosno izbojima. U tom slučaju veća je mogućnost izbora zdravih pupoljaka. Često se u praksi rezidba obavlja u vrijeme cvatnje . U hladnijim područjima preporučuje se kasnija rezidba (potkraj perioda mirovanja vegetacije) jer rane nastale rezidbom brže zacjeljuju.
Kod orezanih stabala breskve vegetacija ranije započinje nego kod neorezanih i traje nešto dulje što je posljedica bujnosti. Poznato je i da se pupovi bujnijih stabala stvaraju kasnije nego pupovi na slabo bujnim stablima.
Kod breskve se razlikuje nekoliko vrsta rodnih i nerodnih izbijaka.
Svibanjska (majska) kitica je vrlo kratki izboj reduciranih internodija. Završava uvijek lisnim pupom, oko kojeg su postrano smješteni u skupini cvjetni pupovi. Ovaj izboj je obično dug 2-5 cm, s 3-5 postranih cvjetnih pupova. Rijetko se javlja kod mladih i bujnih voćaka. Nema većeg značaja za rodnost breskve ukoliko se razvilo dovoljno rodnih (mješovitih) izbojaka. Na svibanjskoj kitici formira se malo lišća pa plodovi na njoj ostaju sitni.
Kratki rodni izboj je tanki izboj dužine do 15 cm s razvijenim kratkim internodijima. Vršni pup mu je uvijek drveni, a postrano su smješteni cvjetni pupovi. Nema većeg značaja za rodnost breskve, jer nema dovoljno lišća pa plodovi ostaju sitni.
Mješoviti rodni izboj je dugačak 20-70 cm i dulje, zavisno od bujnosti, starosti i sorte. To je dugi rodni izboj. Mješoviti rodni izboj je najznačajniji za rodnost breskve, na kome su dubro razvijeni cvjetni i lisni pupovi, iz kojih se razvijaju najkrupniji i najkvalitetniji plodovi i nove rodne mladice. Na vrhu izboja nalazi se drveni pup.
Ljetni ili preuranjeni izboji razvijaju se iz pupova mladica formiranih u istom vegetacijskom razdoblju. Ovi se izboji razvijaju kod mladih i bujnih voćaka. U pravilu nisu rodni, ali ako se ranije jave u krajevima s dugom vegetacijom, mogu se formirati cvjetni pupovi, pa ovi izboji mogu biti rodni.
Mlazevi ili vodopije su dugi snažni izboji vertikalnog rasta koji se razvijaju iz adventivnih ili latentnih pupova starijih grana, ali i mladih, na mjestima jačeg dotoka hranjiva i u blizini reza ili povreda. To su nerodni izboji koje većinom rezidbom odstranjujemo ili koristimo za formiranje krošnje.
